صبح فردا!

مه به زمین نزدیک،

             فرا گرفته دنیا را

 فرو برده در گریبان،

             جمله سرها را

چشمهایی باز

            اشکبار؛

از سردی هوا؟

          یا فراق یار؟

        ندا رسد از عرش

            به ساکنین فرش:

 وَ هُوَ الَّذی یَقبَلَ التَّوبَهَ عَن عِبادِه وَ یَعفُوا عَنِ السَّیِئاتِ وَ یَعلَمُ وَ ما تَفعَلوُنَ(۱)

وَ یَستَجیبُ الِّذینَ امَنوُ وَ عَمِلوُ الصّالِحاتَ وَ یَزیدُهُم مِّن فَضلِه وَالکافِرُونَ لَهُم عَذابٌ شَدیدٌ(۲)

و چشمها لرزان

      و دستها گریان!

وَ هُوَ الَّذی یُنَزِّلَ الغَیثَ مِن بَعدِ ما قَنَطُوا وَ یَنشُرُ رَحمَتَهُ وَ هُوَ الوَلِیُّ الحَمید(۳)

هوایی سرد و بارانی

      که هر دست و کلاهی

 سایه می سازد برای تیغ خورشید زمستانی!

     به تاریکی

         به ظلمتهای پی در پی

 و تنها نور سرشار از حقیقت

                 حقیقت نه که لبریز از نهایت

و دنیایی سراسر رمز و رویا!

               و دنیایی به رنگ صبح فردا

 اِستَجیبوُا لِرَبِّکُم مِن قَبلِ اَن یَاتی یِومٌ لَِامَردَ لَهُ مِنَ الله ما لَکُم مِن مَلجَا یَومئذٍ وَ ما لَکُم مِن نَکیرٍ(۴)

 

(۱)و اوست خدایی که توبه ی بندگانش را می پذیرد و گناهانش را می بخشد و هر چه می کنید می داند(سوره شوری-آیه۲۵)

(۲)و دعای آنانکه به خداایمان آورده و نیکوکار شوند مستجاب می گرداند و از فضل و کرم خود بر ثواب آنها می افزاید اما برای کافران عذابی سخت خواهد بود(همان-آیه۲۶)

(۳)و اوست خدایی که باران را پس از نومیدی خلق می فرستد و رحمت خود را فراوان می گرداند و اوست خدا وند محبوب الذات و ستوده صفات(همان-آیه۲۸)

(۴)دعوت خدای خود را اجابت کنید پیش از آنکه بیاید روزی که نه از قهر خدا نجاتی یابید و نه ملجا و پناهی دارید و نه بر عذابی که به کرده ی خود مستحق آن شدید کسی از شما دفاع تواند کرد(همان-آیه۴۷)

شاید...

شاید نشود باور کرد

در امتحان هر روز تو،

                           باز هم رد شدم!

چون همیشه،

در امتحانی ساده و تکراری 

-تکراری آمیخته با هیجان-

به رغم داشتن پاسخ

                          باز هم رد شدم!

تو، در تمام حجم تنهایی من

  تو، در شیارهای آب

   تو، در اشکهای کودکی

     تو، در سکوت شب

        تو، در خنده های بی بهانه

          تو، در بغضهای مانده در گلو

 -که مجال تولدشان نیست-

              تو، در خاطرات دور

               تو، در ابرهای سپید

                 تو، در گونه ی گل

                          چشم در چشم من، آشکاری

و من ....

در توبه ها

     غلط کردم ها

       قول می دهم ها

          تکرار نمی کنم ها

                           خودم را حل می کنم

                                                  تا تقدیم تو شوم

آه...

فردا که می آیی باز

زیر باران مهربانی ات

-که فرصتی نو می دهد-

 کاش به زانو درآیم

در امتحان هر روز تو

برای یکبار هم که شده

کاش قبول شوم!

                     شاید نشود باور کرد

                                            شاید...

خو کرده به تنهایی

 

خو کرده به تنهایی

نه دل بسته به کسی

نه گشوده راهی

مثل هوای گرفته

مثل آسمان خاکستری

نه ستاره ای که اندکی دیرتر خاموش شود

نه لحظه ای نور

از آن ید بیضا

چه می گویی

به شب دل داده ای

تو مگر غیر شب چیزی دیده ای؟

دلگیر است ای دوست

هوای گریه

دنیایی غریب و سرد

خو کرده به تنهایی

حسین علیه السلام

                     عاشقان سوی شهادت تاختند 

                                                    از عطــش٬ والا بتــی پرداختنــد 

                      در وصــال یار شیرین با شتــاب 

                                                     دست و ســر را زیر پا انداختــند 

 


 

  

                    پیش چشمانت چه دیدی یا حسـین؟

                                          مصطفی(ص)دربر کشیدی یا حسین(ع)

                    خون تو خــــــون خدا، خــون علی (ع)

                                          اول و آخـــــر شهیـــــدی یا حــــسیـن(ع) 

 

پی نوشت: خرده نگیر بر آنچه می بینی. هنوز دستهایم می لرزد، از لیاقتی که نداشتم و نگاه تو.  

هنوز همه چیز دور سرم می چرخد. هنوز قلبم می ریزد، می لرزد.

چشمهای من٬ چشمهای تو!

 

ای کسوف نورانی، چشمهایت!

      بی تو دستهای من خالیست

                                                بشکن این سکوت را

به چشمهای بسته ام

                          امیدی نیست

                                                ای که بسته ای قنوت را

چشمهای تو، بیکران آسمان

                      که نقش آبی دریا

                                    افتاده در آن!

                             نقش پگاه

                                                           آه!

             بیا آه باش بر آینه ام!

                         به تارهای جان من

                                                            ترانه باش

بهشت را بهانه جز رسیدن نیست

                                   بهشت من، تو

                                                            بهانه باش!

غدیر

انسان سر در گم شد

                 خدا گفت: ایمان

انسان دلسرد شد

                 خدا گفت: امید

انسان دلیل خواست

                 خدا گفت: لبخند

راه انسان فراز داشت

                 خدا گفت: استقامت

راه انسان فرود شد

                 خدا گفت: مروت

انسان آرزو کرد

                 خدا گفت: صبر

انسان کور شد

                 خدا گفت: عقل

انسان تردید کرد

                 خدا گفت: عشق

انسان انسان سکوت کرد

                 خدا گفت: صداقت

انسان خشم کرد

                 خدا گفت: مدارا

انسان جستجو کرد این صفات را

                 خدا گفت: علی(ع)

 

 

 کوتاه از غدیر

 رسول خدا صلوات الله علیه در خطبه ی غدیر فرمودند: 

خداوند از من خشنود نخواهد گشت مگر اینکه آنچه در حق علی(ع) فرو فرستاده به گوش شما برسانم: "ای پیامبر ما! آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده، در حق علی، ابلاغ کن وگرنه کار رسالتش را انجام نداده ای. البته خداوند تو را از آسیب مردمان نگاه می دارد."

هان مردمان! همانا او همجوار و همسایه ی خداوند است که در نبشته ی عزیز خود او را یاد کرده و درباره ی ستیزندگان با او فرموده:"تا آنکه مبادا کسی در روز رستاخیز بگوید افسوس که درباره ی همجوار و همسایه ی خدا کوتاهی کردم."

هشدار که من وظیفه ی خود را ادا کردم. بدانید من آنچه بر عهده ام بود ابلاغ کردم و به گوشتان رساندم و روشن نمودم. آگاه باشید که این سخن خدا بود و من از سوی او سخن گفتم. بدانید هرگز به جز برادرم علی کسی نباید "امیرالمؤمنین" خوانده شود. هشدار که پس از من امارت مؤمنان برای کسی جز او روا نباشد.  

پیام نگار-حسین حسینی

طلوع

طلوع تو٬  

آنقدر رویایی بود 

که دنیا مبهوت ماند 

دریغ! 

رویاها تا زمانی می مانند 

که به حقیقت تبدیل شوند 

اگر نه٬ 

مثل ماهی  

از دستهایت می گریزند! 

می گریزند تا رویای «دیگری» باشند

در شیشه ای

 

*تا حالا شده یه در شیشه ای باز٬ روبروت باشه اما بلد نباشی چطوری ازش رد شی؟  

-در شیشه ای که دیدم ولی...

*شده بعد از مدتی یاد بگیری چطور از درهای باز شیشه ای عبور کنی؟

-هوم؟ 

*تا حالا شده وقتی با خوشحالی میخوای از یه در شیشه ای که تازه عبور کردن از اون رو یاد گرفتی٬ رد بشی ببینی اون در شیشه ای اصلاً باز نیست؟! 

- (؟؟؟)

 

 

نتیجه اخلاقی: یا دیر یاد گرفتی یا در اشتباهی بسته شده!

آموزگارما:طبیعت

پرشور می تپد؛

           نبض طبیعت

             و در رگهاش

         خون زندگی جاریست:

  در ساقه ی گیاه

                     در شاهراه رود!

          در ریشه های گل

                   در سنگهای کوه!

مجذوب می کند

     عشق می تراود

         از تکاپو سرمست

            در پناه یک دست!

چون تلاشش این نیست

            که «فلانی» باشد!

                     مثل خورشید٬ درخشنده

                              یا که چون ماه٬ فریبنده! 

قانون!

 قانونش همین است

که گاهی چیزها را دیرتر بفهمی!

زمانی که به داشتن و ماندن شک نمی کنی

زمانی که مثل ماهی به آب عادت می کنی

قانونش این است که هیچ چیز ثابت نمانَد

و دنیا را از چشم پرنده ی بالای تُنگ نگاه کنی!

 

اگر بدانی تقدیر مکتوب بوده ؟

آنوقت دیگر آرزو نمی کنی که ای کاش آن اتفاق ها الان می افتاد!

الان که به قول خودت خوب و بد را می فهمی! 

 

ضرب المثل سوئدی: 

روی دریای آرام همه دریانورد هستند 

 

اورینا: 

هرچیزی که به آهستگی رشد کند پایدار و با دوام است.