شوق نوبهار

از قطرات اشک هایت

این گوی های بلورین!

به شکوه ابدیت رسیدم

آنچه من در چشمان تو می بینم

حلقه های پیچ در پیچ نیست

طراوت ثانیه هاست

رد پای اشک هایت را دنبال کن

و زیبایی پاییز را به کسی ببخش

که تشنه ی خوبی بود...اما

چون آذرخشی در دل آسمان ناپدید شد!

و نجابت بهار را هدیه کن

به روزگاری که به تو پشت کرد!

پشت کرد اما تو ایستادی و لبخند زدی

از همان دروازه ای که به عشق وارد شدی

یزدان از زلال اشک هایت

 دلی ساخت به پاکی مریم

 به سپیدی گل مریم

گام هایت استوار

مثل شوق نوبهار

پی نوشت۱:

با بدان بنشست همـــــــسر لوط        خــــاندان نبــــوتش گم شد

سگ اصحاب کهف هم روزی چند       پی نیکان گرفت و مردم شد

 همین!

پی نوشت۲: نوروزتون روشن!