؟؟
تو کجای این جهان هستی بگو، قانع شدم
من به عشــــــق و آرزوهایت مگر مانع شـــــدم؟
تو پر از مهر و محبّت بودی و دنیای عشق
پس چگونه تیره شد این چهره ی زیبای عشق؟
با خیال تو همه دنیای من پرنور شد
من برای دیدنت چشـــــــم دلم هم کـــور شد!
شاهدم بر آنچه بین قلبم و قلبت گذشت
تو گمـــــان کردی دلم از پاکی قلبـــت گذشت؟
نه عزیزم تا ابد این دل وفا دارد به تو
اینهمه عشـــــق و ارادت پس چــرا دارد به تو؟
من همیشه با تو صحبت می کنم توی دلم
با خیال تو قیامــــــــــــــت می کنم توی دلــم!
این جدایی ها نشان داده به تو یک روی خوش
یا بمان با من همیشه یا که عشقم را بکش!
مولانا رباعی دلنشینی دارد:
گر چرخ تو را خدمت پیوست کند
مپذیر که عاقبت تو را پست کند
ناگاه به شربتی تو را مست کند
در گردن معشوق دگر دست کند
فکر می کنم معنی کاملاً واضحی داشته باشد. به شرح نیاز ندارد
که پریدن نتوان با پر و بال دگران
ورود بزرگسالان ممنوع!
داریم بازی می کنیم
نمی خوایم کسی به ما بگه «این کارو بکن، اون کارو نکن، مواظب باش»
ورود بزرگسالان ممنوع
ما کلوپ تشکیل می دیم
قرارهای سرّی ما
نمی خوایم فاش بشه
ورود بزرگسالان ممنوع
میریم بیرون پیتزا بخوریم
فقط من و دوستام، نه هیچکس
لطفاً بیرون
راستی پول پیتزا رو نگفتم
ورود بزرگسالان آزاد!
شل سیلورستاین
مثل آیینه مشو محو جمال دگران
از دل و دیده فرو شوی خیال دگران
آتش از ناله ی مرغان حرم گیر و بسوز
آشیانی که نهادی به نهال دگران
در جهان بال و پر خویش پریدن آموز
که پریدن نتوان با پر و بال دگران
اقبال لاهوری
پی نوشت: تا خودم برگردم این اشعار گزینه ی خوبی است! به خودم برمی گردم!
فاصله ها
می گویند باید از تو متنفر باشم!
از حس نفرتی که به تو ندارم در عجب اند!
اصلاً نفرت یعنی چه؟
خوب یادم هست ...
«بین عشق و نفرت تنها یک تار مو فاصله است»
و من گفتم اگر عشق٬ واقعی باشد رنگ نفرت نمی گیرد
اعتقاد من تغییری نکرده است
اعتقاد تو ولی ...
دنیای تو ...
حرفهای تو ...
رنگ ریا بود ... نه! رنگ ریا شد!
می بینی؟ آنقدرها بی انصاف نشده ام!
پای حرفهای تو٬ من ماندم!
پای اشتباه تو٬ من مُردم!
اما پای بازی تو٬ من بُردم!
و تو میان ازدحام میلیونها سر و دست و پا گم شدی!
حالا شبها که محو تماشای آن ماه هستی
بدان اینجا ...
و یادت باشد آن عقوبتی که گفتی تحمّلش خواهی کرد
بزرگتر از تحمّل توست
شاید به اندازه ی عرش!
پل استر و ...
«سه گانه ی نیویورک» عنوان کتابی است که خود سه کتاب را در بر دارد. این سه کتاب با نام های «شهر شیشه ای»، «ارواح»و «اتاق در بسته» منتشر شده اند. نویسنده ی توانایی است «پل استر».
پل استر متولد ۱۹۴۷ است . وى پس از اتمام تحصیلاتش، در دوره دبیرستان، راهى چند کشور اروپایى چون ایتالیا، فرانسه و اسپانیا مى شود و در آخر به ایرلند مى رود. در دانشگاه رشته ادبیات تطبیقى را دنبال کرد اما به خاطر ایجاد دلزدگى نسبت به راهى که انتخاب کرده بود، درس را نیمه کاره رها کرده، به فرانسه مى رود. وى پس از بازگشت به آمریکا چند کتاب شعر منتشر کرد.
پیمان اسماعیلی روزنامه نگاری است که با پل استر از طریق تلفن صحبت کرده است. او استر را اینگونه معرفی می کند: پل استر نویسنده مشهوری است. نویسنده ای جهانی با دنیایی مشوش و ذهنیتی سرشار از دلهره و هراس. هراسی که از لایه های بیرونی زندگی کنده شده و در درون ناپیدای کلماتش رسوخ کرده. پل بنجامین استر مرد ۵۷ ساله آمریکایی، متولد نیوجرسی ساکن بروکلین. فارغ التحصیل دوره فوق لیسانس زبان انگلیسی و ادبیات تطبیقی با زمینه مطالعاتی ادبیات رنسانس از دانشگاه کلمبیا. مترجم فرانسه به انگلیسی نویسندگانی مانند سارتر، مالارمه و ژوبر. فیلمساز با موسیقی شانس، دود ، غم بر چهره و لولو بر روی پل. منتقد، با کتاب های هنر گرسنگی و دفترچه سرخ.
البته خودش چندان با برچسب هراس در شخصیت های داستانهایش موافق نیست:
•اسماعیلی: به عنوان مثال در داستان ارواح شخصیت «آبی» را می توان در هراسی عمیق تصور کرد
استر: خب... نمی دانم باید بگویم در هراس و ترس یا در اضطراب و دلهره. نمی دانم کدام یک او را بهتر معرفی می کنند. او ترسیده، گیج شده. دلهره دارد و نمی داند که چه اتفاقی دارد می افتد. او نمی تواند به درون وضعیتی که در آن گرفتار شده نفوذ کند. امیدوارم منظورم را از دلهره درک کنید. دلهره یک جور ترس بدون هدف است. مثلاً اگر یک حیوان درنده به شما نزدیک شود شما دچار ترس می شوید اما حس هایی مانند رضایتمندی، نگرانی و دلهره چیزهایی غیر از آن هستند
یکی از خصایص رمان های استر این است که او داستانی را در دل داستان دیگری پدید می آورد. وقتی مخاطب درگیر اتفاقاتی است که برای شخص اول داستان رخ می دهد ناگهان متوجه می شود در میان داستان دیگری قرار گرفته و با اتفاقات جدیدی مواجه شده است. پل استر تمایلش را در این سه کتاب در محدوده ی داستانهای پلیسی نمایش می دهد و در عین حال ذهن نامحدودی ایجاد می کند. با خواندن مجموعه ی «سه گانه ی نیویورک» دریافتم که پل استر علاوه بر اختراع سبک جدید رمان نویسی و ارتباط مستقیم با ذهن مخاطب، دارای اطلاعات فوق العاده قوی است. در واقع به این نتیجه رسیدم که رمان نویسی کار هر کسی نیست! و البته خواندنش هم کار هر کسی نیست!
تا استخوانم رفته ای!
از یقین ساطع شدی٬ تا اضـــطرابم رفته ای
من که بیــــدارم چرا از توی خوابـم رفته ای؟
توی بُهتم، ماتِ ماتم، این چه دردِ تازه ای است؟!
مثل یک چاقـــــــــو شدی تا اســــتخوانم رفته ای
من برای تو ستاره چیده بودم پس چه شد؟
آمدم دیــــدم چه زود از آســــمانم رفـتـه ای
از رگم خــون را گرفتی، باشد، آن هم پیشـــکش!
خون چه می خواهـــــم که از روح و روانم رفته ای
یک نگاهی پشت سر حتـی نکردی بی وفا
من چه بد کردم مـگر؟ ای مهربانم، رفته ای
گرچه این هــــم یک دروغـــــی بود مثل بودنـــــــــت
مثـــــــل خوابِ ساده بودی، از خیــــــــالم رفتـــه ای
شِل سیلورستاین
شاعر، کاریکاتوریست، آهنگساز، ترانه سرا، فیلمنامه نویس و برنده ی جایزه ی اسکار برای تصنیف موسیقی فیلم <کارت پستالهایی از مرز>
این شعر٬ یکی از شاهکارهاشه. بازهم از شعرهای زیباش می نویسم.
بچه ها شوخی شوخی به گنجشکها سنگ می زنند
و گنجشکها جدی جدی می میرند
آدمها شوخی شوخی زخم می زنند
و قلبها جدی جدی می شکنند
تو شوخی شوخی لبخند می زنی
و من جدی جدی عاشق می شوم!