دلبستگی را رها کن!
این یک شعر نیست!
تو هرگز
به هم پیچیدن شب و روز را
درک کرده ای؟!
تصور کن:
شب اگر دلبسته ی روز باشد
همه چیز در هم می پیچد
زمین دیگر زمین نیست و آسمان نیز
دلبستگی را رها کن
رها باش
رها در آغوش باد
اصلاً خودِ باد باش!
تو برای هیچ نخواهی ماند و
هیچ برای تو
دلبسته اگر شوی
حریف دلتنگی نخواهی شد!
پی نوشت: از ما گفتن!
آرشیتکت!
-سلام مهندس خوبید ایشالا؟
سلام. ممنون. شما چطوری ؟
-شکر خدا، بشین یه چایی برات بریزم تا کلاست شروع نشده
دستت درد نکنه
-هوا سرد شده...
هوا سرد شده
*سرد؟ آره سرده. باد توی این درختا می پیچه برگا سردشون میشه می افتن پایین شاخه هم سردش میشه تبرش می زنن. تو می فهمی سرما یعنی چه؟
می فهمم. و اینم می فهمم که اینا همش تیکه است که به من میندازی
*آره تو خیلی می فهمی. تو آرشیتکتی نه؟
این چه سؤالیه که می پرسی وقتی می دونی؟ من که هزار بار ازت معذرت خواهی کردم
*هووووم. تو اون معماری هستی که یه خونه می سازه با پایه های محکم. خونه میره بالا و تموم میشه. صاحبش میره توش زندگی می کنه. حالا تو به هر دلیلی از اون خونه خوشت نمیاد. حس می کنی می تونی بهتر از اونم بسازی. می دونی صاحبش توشه اما خرابش می کنی...این خیلی مهمه که تو می دونی یکی توی خونه است اما خونه رو آوار می کنی. اون آدم نمی میره اما همه جاش شکسته...خرد شده و...تو میری بدون اینکه ببینی چی به سرش اومده
من انقدرها هم که میگی راحت نبودم
*فکر نمی کنم جایی برای توجیه مونده باشه
آره نمونده اما من ....
-مهندس، مهندس٬ بابا حواست کجاست؟ چاییت سرد شد
ها؟ سرده آره
-ساعت کلاس هم شروع شده. بچه ها منتظر شمان
هوا سرد شده انگار...