لبخند!
منحنی لبخند تو٬
طرح هشتمین رنگ را
بر شیار آب
حک می کند
و آسمان٬
طعم حیرت می گیرد
از این همه نور!
چگونه از چیزی که در وجودش به تو نیازمند است٬ به تو استدلال می توان کرد؟ آیا برای غیر تو ظهوری هست که برای تو نیست تا آشکار کننده ی تو باشد؟ تو کی غایب بوده ای تا آثار و نشانه ها ما را به تو برسانند؟ کور باد دیده ای که تو را با آن نشانه ها٬ حاضر نبیند و قرین زیان باد معامله ی بنده ای که برای او بهره ای از دوستی ات را قرار نداده ای.
*امام حسین-دعای عرفه*
عطر ملکوت
عـــــــــطر ملـــــــکوتِ آســــمان داری تو
مِــــــــهرِ ابدی و بی کــــــران داری تو
دل را تو به آغـــــوش بهاریـــــــــت بکش
وقتی به شب ات ترانه خوان داری تو
یارا به نگــــاهِ کهکشـــان نوری بخــــش
در تیرِ ســــــتارگان کمــــــان داری تو
میلاد من از روی سپید تو شــــــــکفت
از نور و پریـــچـــهره نشـــــان داری تو
شادی و لطافت٬ عسلِ چشم و دل ات
ســـــــــرمایه ی زیبای جهان داری تو
هر لحظه نســــــیم از تو نشـــانی دارد
عطر ملـــــــــــــکوتِ آســمان داری تو
شعر از: خودم
قیصر امین پور ... شاید شعرهای ناگفته ی زیادی را با خود برد!
روز مبادا: قیصر امین پور
وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونانکه بایدند
نه باید ها...
مثل همیشه آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض می خورم
عمری است
لبخندهای لاغر خود را
در دل ذخیره می کنم:
باشد برای روز مبادا!
اما
در صفحه های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هرچه باشد
روزی شبیه دیروز
روزی شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه می داند؟
شاید
امروز نیز روز مبادا باشد!
وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونانکه بایدند
نه باید ها...
هر روز بی تو
روز مباداست!