اقیانوس
پروردگار من!
آشکار ترین تمنایم را بپذیر!
ریسمانی که بین ماست، محکم کن!
که در دست تو ایمن باشم
که در قلب من ساکن باشی
که جز تو هرچه هست، نیست!
در لحظه های من جاری باش
مثل اقیانوس در رگهای آب!
از بی نهایت!
آغاز می شوم
از بی نهایت!
از پرسه های صبح
در انتهای شب!
آغاز می شوم
از اشکهای شور
آرام و سربه زیر
«دنیای کودکی»
آغاز می شوم
از نانوشته ها
از صفحه های سبز
تا سرخی قلم
آغاز می شوم
از کفر آشکار
از بی تفاوتی
تا ناجی زمین!
آغاز می شوم
از واپسین نگاه
تنهایی و سکوت
در نقطه ی عدم!
آغاز می شوم
از دستهای صلح
روی تن زمان
«فرجام خستگی»
آغاز می شوم
از آبی زلال
سرچشمه های ذوق
تا بیکران عشق!
خدایا
یاری ام ده تا راست بگویم و عیب مجویم
حرمت پیران آزموده نگهدارم
و بر هیچ آفریده ای منت نگذارم
از آنچه نکاشته ام دانه ای برخود روا ندارم
دستگیرم شو تا بر بیهوده طمع نبندم
و گرفتار آرزوها نمانم
تا در کردارم آنچنان باشم که قبول درگاه تو گردد
پس مرا امیدی عطا کن تا پیوسته بر در تو آیم
که همیشه باز است
و گرد خانه ای بگردم که صاحب آن بی نیاز است
منبع این متن را نمی دانم ... جایی دیدم و به دلم نشست.به نظرم شبیه سخنان جبران خلیل یا دکتر شریعتی است.
عکس ها: خودم