خو کرده به تنهایی
خو کرده به تنهایی
نه دل بسته به کسی
نه گشوده راهی
مثل هوای گرفته
مثل آسمان خاکستری
نه ستاره ای که اندکی دیرتر خاموش شود
نه لحظه ای نور
از آن ید بیضا
چه می گویی
به شب دل داده ای
تو مگر غیر شب چیزی دیده ای؟
دلگیر است ای دوست
هوای گریه
دنیایی غریب و سرد
خو کرده به تنهایی
حسین علیه السلام
عاشقان سوی شهادت تاختند
از عطــش٬ والا بتــی پرداختنــد
در وصــال یار شیرین با شتــاب
دست و ســر را زیر پا انداختــند
پیش چشمانت چه دیدی یا حسـین؟
مصطفی(ص)دربر کشیدی یا حسین(ع)
خون تو خــــــون خدا، خــون علی (ع)
اول و آخـــــر شهیـــــدی یا حــــسیـن(ع)
پی نوشت: خرده نگیر بر آنچه می بینی. هنوز دستهایم می لرزد، از لیاقتی که نداشتم و نگاه تو.
هنوز همه چیز دور سرم می چرخد. هنوز قلبم می ریزد، می لرزد.
چشمهای من٬ چشمهای تو!
ای کسوف نورانی، چشمهایت!
بی تو دستهای من خالیست
بشکن این سکوت را
به چشمهای بسته ام
امیدی نیست
ای که بسته ای قنوت را
چشمهای تو، بیکران آسمان
که نقش آبی دریا
افتاده در آن!
نقش پگاه
آه!
بیا آه باش بر آینه ام!
به تارهای جان من
ترانه باش
بهشت را بهانه جز رسیدن نیست
بهشت من، تو
بهانه باش!
طلوع
طلوع تو٬
آنقدر رویایی بود
که دنیا 
مبهوت ماند
دریغ!
رویاها تا زمانی می مانند
که به حقیقت تبدیل شوند
اگر نه٬
مثل ماهی
از دستهایت می گریزند!
می گریزند تا رویای «دیگری» باشند
آموزگارما:طبیعت
پرشور می تپد؛
نبض طبیعت
و در رگهاش
خون زندگی جاریست:
در ساقه ی گیاه
در شاهراه رود!
در ریشه های گل
در سنگهای کوه!
مجذوب می کند
عشق می تراود
از تکاپو سرمست
در پناه یک دست!
چون تلاشش این نیست
که «فلانی» باشد!
مثل خورشید٬ درخشنده
یا که چون ماه٬ فریبنده!
اصل عشق
ذرّه ای ناچیز، قطره ای کوچک
در دل دریایی مشوّش
و تقدیری چنین نزدیک: "انسان"
به دریایی سراسر موج و گاه آرام
و خورشیدی به نام "عشق"
که تبخیرت کند از "من"
چنان بیخود شوی از خود
و برگردی به اصل خود
به "اصل عشق"
ضرب المثل چینی:
مردی که کوه را برداشت کسی بود که شروع به برداشتن سنگ ریزه ها کرد.
آلبر کامو:
آزادی چیزی نیست بجز فرصتی برای بهتر شدن.
باران ایران...!
زیبایی ات مضاعف می شود
آنگاه که نور چراغها
یکرنگی خیس تو را
می ستایند
آنگاه که شب٬ سرد
عابران٬ فراری
سقفهای کوتاه٬ پناهگاه
غافل از تو٬ همه
تو امّا
در تار و پود همه!
تو می ریزی!
و هم رقص دوستانت
-دوستان نیلی ات-
سقوط می کنید!
سقوطی ژرف
باران!
زیبایی ات مضاعف می شود
آنگاه که می نشینی آرام
روی پلکهای بسته ام
باران!
پی نوشت:
وقتی عاشق خاک باشی، عطر هوایش مستت کند، تکیه گاهت باشد ستونهای تمّدن اش...
دیگر وقتی پرچمش را آن بالا می بینی، احساس می کنی به بلندای آسمان اوج گرفته ای
اینجا...
عهدی بستی با من
که تنها در خاطر تو ماند!
رازی گفتی به گوش من
که شست غبار نگاهم را
هر چه خراب کردم
به دست تو آباد شد
خدا
من آمده ام اینجا که خالی شوم
لبریزم کرده ای؟!
انتقام
دیروز٬ من
خندیدم به تقدیر :
ساده و مست٬ سربه هوا!
امروز اما
تقدیر٬ تیغ از نیام می کشد!
سرد و دلگیر
.....
شانه هایم
سربه زیر