تلاقی!

و آنجا که آخرین نقطه ی خورشید

به خط ممتد دریا

پیوند می خورد٬

لبخندی شیرین

سادگی ات را به انتظار نشسته است

تا تو به طلوع صادق

مؤمن شوی و

دلت را به امواج بسپاری ...

 

پی نوشت: راه روشن را می بینی؟ یا...لا اقل فانوس را روشن کن!

هفت اندرز

نفس خود را هفت بار نکوهش کردم:

اولین بار : هنگامی که می خواستم با پایمال کردن ضعیفان، خودم را بالا ببرم

دومین بار : هنگامی که در مقابل کسانی که ناتوان بودند، خود را به ناخوشی زدم

سومین بار : هنگامی که انتخاب را به عهده ی من گزاردند، بجای امور مشکل امور آسان و راحت را برگزیدم

چهارمین بار : هنگامی که مرتکب اشتباه شدم و خودم را با اشتباهات دیگران تسلی دادم

پنجمین بار : هنگامی که از ترس سر به زیر بودم و آن وقت ادعا می کردم بسیار صبور و بردبارم

ششمین بار : هنگامی که جامه ی خود را بالا می گرفتم تا با سختیها و ناملایمات زندگی تماس پیدا نکند

هفتمین بار : هنگامی که در مقابل خدا به نیایش ایستادم و آنگاه سروده های خویش را فضیلت دانستم!

جبران خلیل جبران
کتاب آئینه های روح همراه با زندگینامه

جبران خلیل جبران


«جبران خلیل جبران» آشنای همه است! سخنان تأثیر گذار او همیشه در ذهن می ماند. اگر کتابهای فراوانش و یا کتابهایی که در وصفش نوشته شده اند را نخوانده اید، حتما عبارات و جملات دلنشین او را در مجلات و روزنامه ها و ... دیده اید. جبران خلیل مردی متفاوت از کشور لبنان. مادر او دارای پسری به نام پطرس بود که با پدر جبران ازدواج کرد. وقتی که پطرس ۱۸ ساله شد تصمیم گرفت به امریکا سفر کند و دلتنگی مادر باعث شد تمام خانواده بجز پدر جبران که تاجر بود به امریکا مهاجرت کنند. جبران خلیل در آن زمان ۱۲ سال داشت و پس از دوسال اقامت در نیویورک برای ادامه ی تحصیلاتش و آشنایی بیشتر با زبان عربی و فرهنگ لبنان و خاور میانه به کشورش بازگشت. او سفرهای زیادی همراه پدرش به خاور میانه و اروپا داشت و از نقاط مختلف دنیا دیدن کرد. بعدها زمانی که خانواده ی او در نیویورک یکی یکی به بیماری سل دچار و می مردند جبران به امریکا سفر کرد.ماریانا خواهر کوچکتر جبران از این بیماری جان سالم به در برد اما آن دو در امریکا زندگی سختی را می گذراندند. جبران آثار نقاشی خود را با هزینه ی یه زن لبنانی در نمایشگاهی در نیویورک به نمایش گذاشت اما آن نمایشگاه آتش گرفت و تمام آثار وی سوخت. هرچند که جبران بعدها اعلام کرد خیلی خوب شد که آن نقاشی ها در آتش سوخت زیرا دارای ضعفهای زیادی بودند. جبران صومعه ی مارسارکیس جایی که اولین عشق خود را یافت بسیار دوست داشت. سرانجام جبران خلیل در سن ۴۸ سالگی از دنیا رفت و خواهرش ماریانا که در آن زمان به وضعیت اقتصادی خوبی رسیده بود آن صومعه را خرید و اکنون جبران خلیل جبران در آن صومعه مدفون است.

پی نوشت۱: کتابها: پیامبر، بالهای شکسته، عیسی فرزند انسان و...

پی نوشت۲: زندگینامه ی کامل او را همراه با جزئیات زیادی در کتاب آئینه های روح خواهید یافت.

بازگشت!

آن گوهـــــــر یکتا که در این ســینه فنا شد

                                             اکــــنون به دعای ســـحری هــــمدم ما شد

 

روزی به خـــطا آمد و تــــــیرش به خطا رفت

                                             چشمش به  خطا روشن و دنیا به خطا شد

 

راهـــــــی که در آن پای محـــــبت قدمی زد

                                             چون نیمی از آن شد قدمـــــش پای بلا شد

 

دردی که سراسر همه جان را به لبش برد

                                             اکنون به امـــــــــید لب این چشــمه دوا شد

 

چون پرتو الماسه در آن ســــایه ی ظلمت

                                             هر آینه رازی، که در آن ســــایه چه ها شد؟

 

شب را به سحر برد و بلوری به زمین ریخت

                                             آن اشک بلــــــورین به دلی ساده شفا شد

 

 

 

پی نوشت: قسمتی از شعر <یک + یک> سروده ی سید رضا شفیعی نسب از کتاب <بین کفش و کلاه خودم>:

این که حساب نمی خواهد!

هر عددی بر صفر

تا بی نهایت بی معناست

به گمانم

تا عاشق نشوی

معنی این حرفها را نمی فهمی!

باران تو

هیبت تو آسمان را به سخره گرفته است

هرچند آسمان نیز گوشه ای از هنرمندی توست

دریا پیش چشمانت از خجالت آب میشود!

ابرها که آسمان را قُرُق می کنند،

دلِ زمین پناهگاه باران می شود

اما

چه بارانی ...

عمری است باران تو بر سر ما

تاج و تخت پادشاهی را قعرنشین کرده است

عمری است از باران تو خیس شده ایم و

چشم بر آسمان در انتظار بارانیم!

عمری است بر سفره ی تو نمک خوردیم و...

نمکدان را شکستیم

عمری است بر خطاهامان

هدیه های آشتی می فرستی

آه...

به اندازه ی هراس از موجهای هایل

در تاریکی شبی بی ستاره

مهربانی!

...؟

آهای!

در میان شما٬ کسی هست 

                               پرتویی که نه؛

                                                    تنها

                                                       سوسویی داشته باشد

                                                                                   در وجودش؟!!

با شما هستم:

           لاشه های الماس نشان!

پی نوشت: به دلیل خشن بودن تصویر ، تصمیم به تغییر آن گرفتم.

 

پاکی آسمان...

آسمون خاکستری

عادت کرده ام

           پاکی آسمان را

                     با قلب تو اشتباه بگیرم!

اشتباه عادلانه ای است!

آسمانی که ناگزیر

              آبی هایش سهم تو شد

                               خاکستری هایش سهم من!!

دلبستگی را رها کن!

                                                      این یک شعر نیست!

تو هرگز

         به هم پیچیدن شب و روز را

                                    درک کرده ای؟!

تصور کن:

        شب اگر دلبسته ی روز باشد

                               همه چیز در هم می پیچد

                                               زمین دیگر زمین نیست و آسمان نیز

دلبستگی را رها کن

                      رها باش

                          رها در آغوش باد

                                        اصلاً خودِ باد باش!

تو برای هیچ نخواهی ماند و

                               هیچ برای تو

دلبسته اگر شوی

              حریف دلتنگی نخواهی شد!

 

پی نوشت: از ما گفتن!

آرشیتکت!

-سلام مهندس خوبید ایشالا؟

سلام. ممنون. شما چطوری ؟

-شکر خدا، بشین یه چایی برات بریزم تا کلاست شروع نشده

دستت درد نکنه

-هوا سرد شده...

 

 

هوا سرد شده

*سرد؟ آره سرده. باد توی این درختا می پیچه برگا سردشون میشه می افتن پایین شاخه هم سردش میشه تبرش می زنن. تو می فهمی سرما یعنی چه؟

می فهمم. و اینم می فهمم که اینا همش تیکه است که به من میندازی

*آره تو خیلی می فهمی. تو آرشیتکتی نه؟

این چه سؤالیه که می پرسی وقتی می دونی؟ من که هزار بار ازت معذرت خواهی کردم

*هووووم. تو اون معماری هستی که یه خونه می سازه با پایه های محکم. خونه میره بالا و تموم میشه. صاحبش میره توش زندگی می کنه. حالا تو به هر دلیلی از اون خونه خوشت نمیاد. حس می کنی می تونی بهتر از اونم بسازی. می دونی صاحبش توشه اما خرابش می کنی...این خیلی مهمه که تو می دونی یکی توی خونه است اما خونه رو آوار می کنی. اون آدم نمی میره اما همه جاش شکسته...خرد شده و...تو میری بدون اینکه ببینی چی به سرش اومده

من انقدرها هم که میگی راحت نبودم

*فکر نمی کنم جایی برای توجیه مونده باشه

آره نمونده اما من ....

 

 

-مهندس، مهندس٬ بابا حواست کجاست؟ چاییت سرد شد

ها؟ سرده آره

-ساعت کلاس هم شروع شده. بچه ها منتظر شمان

هوا سرد شده انگار...

؟؟

           

              تو کجای این جهان هستی بگو، قانع شدم

                                                        من به عشــــــق و آرزوهایت مگر مانع شـــــدم؟

              تو پر از مهر و محبّت بودی و دنیای عشق

                                                        پس چگونه تیره شد این چهره ی زیبای عشق؟

              با خیال تو همه دنیای من پرنور شد

                                                         من برای دیدنت چشـــــــم دلم هم کـــور شد!

             شاهدم بر آنچه بین قلبم و قلبت گذشت

                                                         تو گمـــــان کردی دلم از پاکی قلبـــت گذشت؟

             نه عزیزم تا ابد این دل وفا دارد به تو

                                                          اینهمه عشـــــق و ارادت پس چــرا دارد به تو؟

             من همیشه با تو صحبت می کنم توی دلم

                                                          با خیال تو قیامــــــــــــــت می کنم توی دلــم!

             این جدایی ها نشان داده به تو یک روی خوش

                                                           یا بمان با من همیشه یا که عشقم را بکش!

مولانا رباعی دلنشینی دارد:

                             گر چرخ تو را خدمت پیوست کند

                                                                  مپذیر که عاقبت تو را پست کند

                              ناگاه به شربتی تو را مست کند

                                                                   در گردن معشوق دگر دست کند

فکر می کنم معنی کاملاً واضحی داشته باشد. به شرح نیاز ندارد

که پریدن نتوان با پر و بال دگران

ورود بزرگسالان ممنوع!

داریم بازی می کنیم

نمی خوایم کسی به ما بگه «این کارو بکن، اون کارو نکن، مواظب باش»

ورود بزرگسالان ممنوع

ما کلوپ تشکیل می دیم

قرارهای سرّی ما

نمی خوایم فاش بشه

ورود بزرگسالان ممنوع

میریم بیرون پیتزا بخوریم

فقط من و دوستام، نه هیچکس

لطفاً بیرون

راستی پول پیتزا رو نگفتم

ورود بزرگسالان آزاد!

                                             شل سیلورستاین

                   مثل آیینه مشو محو جمال دگران

                                                 از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

                   آتش از ناله ی مرغان حرم گیر و بسوز

                                                 آشیانی که نهادی به نهال دگران

                    در جهان بال و پر خویش پریدن آموز

                                                  که پریدن نتوان با پر و بال دگران

                                                       اقبال لاهوری

پی نوشت: تا خودم برگردم این اشعار گزینه ی خوبی است! به خودم برمی گردم!