از نگاهی دیگر

رمان ماندگار «وودرینگ هایتز» یا «بلندی های بادخیز» اثر امیلی جین برونته

امیلی برونته در سال 1818 متولد شد و تنها رمان ماندگارش را در سال 1847 با «نام وودرینگ هایتز» -که بعدها با نام «عشق هرگز نمی میرد» نیز انشار یافته- به اتمام رساند. او تمام نیرو و توانایی تخیل خانواده ی برونته را یکجا در این رمان جمع کرده است. «وودرینگ هایتز» به طرز هنرمندانه ای در خواننده نفوذ می کند و خواننده از یاد می برد که مطالعه ی این اثر فقط خواندن یک رمان واقع گرایانه است. با اینکه شخصیت های این رمان بسیار اندک هستند اما به گونه ای از این دنیای متمرکز و نه چندان وسیع با همه ی ظرافت خود دنیایی از صفات روحی و انسانی می سازند. ماهرانه ترین بخش «وودرینگ هایتز» استفاده از دو راوی در طی داستان است و از عظمت و خلاقیت فکری امیلی نشأت گرفته است که قادر است بطور خیالی چنین شخصیت های زبده ای را بسازد.

امیلی جین برونته در سال 1848 یعنی در سن 30 سالگی و تنها یک سال پس از نوشتن «وودرینگ هایتز» بر اثر بیماری سل که یکی از میراث خانوادگی اش بود درگذشت.نویسنده در یکی از اشعارش دعا می کند :«خداوندا به من در زندگی و مرگ روحی آزاد از قید و بندها همراه با شهامتی برای بردباری داشتن در دردها عطا فرما...»

دل نوشت:

این روزها چقدر با تو حرف می زنم!

به راستی در من چه دیده ای که اینگونه مرا لایق هم صحبتی می دانی؟

که اینگونه مرا لایق چنین عشقی عظیم می دانی؟

که اینگونه مرا لایق پرستشت می دانی؟

که اینگونه مرا لایق حمایت و هدایت می دانی؟

که اینگونه مرا لایق توجه و عنایت می دانی؟

ًًٌٌوَمَن لَم یَجعَلِ اللهُ لَهُ نُوراً فَمالَهُ مِن نُور