سکوت شب
شب،
دریایی تر از هر شب،
به چهره ی دریا -سایه وار- می تابد!
چه شرم می کند خدایا!
"زمان" از این هیاهو
که ایستاده ام به خیال و فرو رفته ام، عمیق!
عمیق مثل شب، زمین، دریا، انسان
و من در بهت این خیال
غرقم؛
چنان غرق،
که طوفانی ترین سکوت هم،
هشیارم نخواهد کرد!
*عکس: خودم
بخشایش
این وجود پایدار،
که در رگهای تو،
آمیخته با خون!
این پاکترین هوا،
که گواراست،
برای نَفَس؛
این نبض تپنده،
که جاری شده درتو؛
این از آغاز روییده،
در ذرّه های روح!
به تو بخشیده، ساحل آسایش را
به ذات تو آموخته، بخشایش را
در خونِ تو ریخته، آرامش را
آری...
تو نیز،
ببخش آنچه را که دوست می داری!
پی نوشت۱:
گفتم هوای میکده غم می برد زدل
گفتا خوش آن کسان که دلی شادمان کنند
پی نوشت۲:
مدّتی قبل با دختر ی صحبت می کردم که چند ماهی هست ترک تحصیل کرده اون هم بخاطر افتادن یک درس. در پایه ی اول دبیرستان تحصیل می کرد و بقیه نمراتش عالی بود فقط زمانی که از درس فیزیک نمره ی قبولی نگرفت دوستانش نامردی نکردند و حسابی مسخره اش کردند! با اینکه مسئولین مدرسه مرتب ازش خواهش کردند که برگرده اون راضی به این کار نشد. خیلی باهاش صحبت کردم که بتونه با شرایطی که اطرافش بوده و هست کنار بیاد...امیدوارم سال تحصیلی جدید به درسش ادامه بده اما...کاش موقع حرف زدن یادمون باشه چقدر حرفامون میتونه در اطافیانمون تاثیر بذاره. قبول دارم که اون دختر هم نباید هر چیزی که می شنید و می دید رو به ضرر خودش تموم می کرد و تصمیم عجولانه می گرفت اما رفتار ما با دنیای پیرامون و انسانهاش جزیی از شخصیت ماست. کاش با سرنوشت و آینده ی یک انسان بازی نمی شد. کاش یه سوزن به خودمون بزنیم و یه چوالدوز به دیگران!
اهالی وبلاگ نویس! انجمن وبلاگ نویسان مدّتیه راه اندازی شده. مدیریت سایت آنسوی سکوت این انجمن رو به انجمن های از پیش تاسیس شده اضافه کرده اند. شما هم می تونید عضوی از این انجمن مفید وبلاگ نویسان در دنیای مجازی باشید و فعالیت کنید. من همین جا از دوستان خوبم که در هر زمینه ای وبلاگ می نویسند دعوت می کنم از سایت بازدید کنند.