راهی تا پایان نمانده است

آغاز، زمانی بود که از آتش عشق گرم شدم

زمانی که بالاتر از آسمان هفتم بودم

زمانی که نیلوفران به پاکی عشقم حسودیشان می شد!!

زمانی که رها شدم از بلندای سکوت

تا عمق چشمان تو

زمانی نگذشت...

مثل افتادن از آسمان هفتم!

پس چرا اعجاز عشق یاریم نکرد؟

بگذریم...!

به یاد تو که می افتم بی اختیار

قلبم می سوزد، گلویم نیز

و بی صدا، تر می شوم!

شاید هم بی صداتر می شوم!

بی صداتر از این چیزی که راه گلویم را بسته است

آغاز اینچنین بود

و اکنون ... راهی تا پایان نمانده است

                                                         *مریم*

پی نوشت: در هر شرایطی باید عامل مخرب رو نابود کرد. حالا وقتی عامل بوجود اومدن ناراحتی فکری، خودت باشی راهی نمی مونه جز... . نیچه میگه: «هنگامی که مصمم به عمل شوید باید درهای تردید را کاملاً مسدود کنید». تردید نکن عامل رو نابود کن!