رخت عشق
زیبای من!
زیبایی را با چه می سنجند این مردم خاکی؟
تو می دانی...
زیبایی ات جاودانی است
رخت عشق به تن کردی که اینگونه زیبایی!
*مریم*
برای آخرین بار
امروز از تو خواهم نوشت
مثل دیروز که از تو گفتم
مثل فردا که از تو شکوفه خواهم کرد!
می توانی بگویی
چگونه می توان یک قلب را
یک عشق را
یک زندگی را
در مشت خود له کرد؟
و سپس محو شدن
غرق شدن
ذوب شدن
از تو خواهم گفت مثل همیشه
هر روز
هر ساعت
هرچند که نمی دانم چگونه می شود؟
من در قلب تو محو شدم
در عشق تو غرق شدم
در زندگی تو...
*مریم*
پی نوشت: میگه دلیلش دوری بود!
رها می شوم...
می خواهم رها شوم
می خواهم رها شوم از عشق!
می خواهم جدا شوم از عشق!
می خواهم پرواز کنم تا نهایت
تا ابدیت
تا اوج
تا تو
تا عشق!
آنجا که آسمان، خاکستری است
جایی برای من هست؟
*مریم*
قلب من
افتخار کن که با اینهمه سنگدلی
اینگونه در قلب من جاودانه ای
قلبی که پایبند «هیچ» است
بجز تو!
*مریم*
پی نوشت۱: همراهان٬ اون نوشته هایی که نویسنده اش رو نمی نویسم٬ خب معلومه مال منه. بهر حال از این به بعد اسم خودمو میندازم پای شعرها و نوشته هام تا به قول شما سرقت ادبی نشه! چشم.
پی نوشت۲: میشه آدمهای خوب هم٬ بد بشن؟ خب حتماْ میشه که تو شدی!!!
باورم نیست...
خیال توست که دل از من گرفته است
من کنار جاده های تنهایی ام بودم
و عمری با آن جاده های سوت و کور
خو گرفته بودم
آمدی چه طوفانی به پا کردی
حالا اینجا آسما نها همه خاکستری
روزها همه خاکستری
اشک ها همه خاکستری
یادم هست روزی برایم نوشتی ... از دو بال یک پرنده
باور می کنی؟
از وقتی که گفتی باورم کن
تو را باور کردم
اما هرگز نتوانستم رفتنت را باور کنم
حالا تو را باور کنم یا اشکهای روی گونه هایم را؟
تو اشک هایم را ندیدی
شاید اگر می دیدی...
نه! نمی رفتی!
حالا بگو چگونه باور کنم رفتنت را؟
تو که حرف از وفا و صداقت می زدی
آری از عشق تا نفرت یک تارمو فاصله است
پس چرا من از تو متنفر نمی شوم؟
چرا سطر سطر ی که می نویسم
اشک میریزم
آه استاد با من چه می کنی؟
پی نوشت تولدی! : ۹ آبان تولد داداش جونم بود. واسه خاطر اینکه روز تولد ولیعهد دنیا اومده بود تو شناسنامه اش نوشتن ۸ آبان!!!! **داداش افشین تولدت مبارک**